افشاگری AZ از اخراج ناگلزمان توسط بایرن!

به گزارش "ورزش سه" مدیران بایرن مونیخ در تصمیمی ناگهانی ناگلزمان را از سمت سرمربیگری برکنار کردند و امروز توماس توخل را به عنوان جایگزین او برگزیدند.

حالا AZ در مطلبی جالب به پیش‌بینی چند هفته قبل اولی هوینس از این اتفاق پرداخته است که در ادامه می‌خوانید؛

اولی هوینس با ذوق به مبل قرمز در گالا AZ تکیه داد، لبخند از خود راضی و شیطنت آمیزش را روی لب انداخت و گفت: "اگر همه چیز آنطور که من فکر می‌کنم پیش برود، کمتر از هشت هفته دیگر در مورد توانایی‌های ناگلزمن در باشگاه تردیدی نخواهد بود!"

آن روز 6 مارس بود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اکنون، دو هفته بعد، همه چیز متفاوت از آنچه هوینس تصور می کرد رقم خورد: یولیان ناگلزمن، مربی تیم، اخراج شد و به زودی تنها به یک پاورقی در تاریخ بایرن تبدیل خواهد شد. تا چند هفته دیگر، نام ناگلزمن دیگر در آسمان بایرن مطرح نخواهد شد اگر و فقط اگر پروژه توماس توخل پس از پروژه یولیان با موفقیت پیش برود.

* رییس‌ها شوخی ندارند

آنچه که این اخراج نشان می‌دهد این است که حسن صالح حمیدزیچ و الیور کان، سران بایرن چقدر سرسخت عمل می‌کنند و به واقع در این باشگاه حکومت می‌کنند. صالح حمیدزیچ که ناگلزمن را آورده و همیشه حمایتش کرده، آماده بود فوراً بازگشت به عقب را انجام دهد به خصوص وقتی به نظر او این مربی دیگر ارزش پافشاری نداشت.

کان نیز به اندازه کافی در سمینارهای مدیریت شرکت کرده است تا به راحتی درستی تصمیمش را درک کند. حالا او اولین مربی خود را اخراج کرده است. بیخود نیست که کان جانشین کارل هاینز رومنیگه، ملقب به قاتل کاله، به عنوان مدیرعامل در باشگاه حاضر است. در هر صورت، برای درک بهتر از سرسختی کان و حمیدزیچ  بهتر است از نقل قول ناگلزمان در خصوص این زوج استفاده کنیم که می‌گفت دو رئیس یک گروه اهل مماشات نیستند.

* پروژه با توخل محکوم به موفقیت است

صالح حمیدزیچ و کان اکنون با توخل پیوند خورده اند. مثلثی تعیین‌کننده که پس از اخراج ناگلزمن محکوم به موفقیت هستند. توخل یک روباه تاکتیکی است، اما با وسواسی که در جزئیات و فلسفه تغذیه دارد، می‌تواند سلول‌های مغز، احساسات و اعصاب همه را تحت فشار بگذارد و معمولا بازیکنان به ندرت در بیشتر از یک باشگاه با او دوام آورده‌اند. بایرن قبلاً نیز در سال 2018 با توخل تماس‌هایی داشت اما به نتیجه نرسیده بود.

آیا قرارداد با توخل به یک شادی دیرهنگام در انتهای فصل منجر خواهد شد؟ یا باید چند هفته دیگر در مورد اخراج ناگلزمان بحث شود؟

منبع: ورزش 3

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.varzesh3.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ورزش 3» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۳۸۹۹۸۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

شرم‌آورترین جستجوی سرمربی در تاریخ بایرن!

به گزارش ورزش سه، این آخرین پیغام امتناعی برای حضور در تیم فوتبال بایرن مونیخ پس از سه مربی دیگری بود که بایرن باب مذاکره را با آنها باز کرده بود؛ نفر اول ژابی آلونسو، نفر دوم یولیان ناگلزمان و سومین نفر رالف رانگنیک (سرمربی تیم ملی اتریش).

ژابی آلونسو که مورد علاقه لیورپول هم بود، خیلی زود و پیش از قطعی شدن قهرمانی بایر اعلام کرد که به پروژه خود در لورکوزن ادامه خواهد داد و یولیان ناگلزمان نیز درست در بحبوحه تلاش‌های بایرن برای بازگرداندن این مربی به مونیخ، زیر قرارداد جدید خود با فدراسیون فوتبال آلمان را امضا کرد تا پس از جام ملت‌های اروپا نیز کار خود را در مانشافت ادامه بدهد.

بایرن بعد از این دو گزینه به سراغ رالف رانگنیک، سرمربی سابق منچستریونایتد و مدیرفنی لایپزیش، رفت اما این مربی باسابقه آلمانی نیز با اعلام رضایت از شغلش در تیم ملی اتریش اعلام کرد که قصد ندارد موقعیت فعلی خود را با حضور در بایرن به خطر بیندازد. رانگنیک در حال حاضر هدایت یکی از بهترین تیم‌های ملی اروپایی را بر عهده دارد و پس از ناکانی در یونایتد دلیلی نمی‌بیند تا خود را در دامان توقعات و انتظارات فراوانی که هواداران و مدیران باشگاه آلمانی دارند، بیندازد.

این یک ناکامی تمام عیار برای ماکس ابرل، مدیر ورزشی جدید بایرن مونیخ است که اتفاقا دو گزینه از سه گزینه اصلی او برای سرمربیگری در مونیخ قبلا با او سابقه همکاری داشته‌اند. در این روزها تصویری مشترک از او و اولی هوینس، رئیس افتخاری باشگاه، دست به دست می‌شود که انگار اولی در گوش ماکس چیزی می‌گوید و بیلد برای این تصویر تیتر زده: شرم‌آورترین جستجو برای انتخاب سرمربی.

این تیتر کاملا درست به نظر می‌رسد. بایرن مونیخ، باشگاهی است که این باور درباره‌اش وجود دارد که می‌تواند هر مربی‌ای را برای حضور در مونیخ وسوسه کند، اما در شرایطی که تعداد مربیان تراز اول و نمره یک به سختی به انگشتان دو دست می‌رسد، هیچ سرمربی بیکاری که استانداردهای مونیخ را داشته باشد، در دسترس آنها نیست. این مشکلی بود که به نوعی لیورپول و بارسلونا نیز به آن دچار بودند و البته ممکن است چلسی هم به زودی درگیر آن بشود.

بارسا در این مورد خیلی زود توافقنامه خود را با سرمربی سابقش، ژاوی، علنی کرد و اعلام کرد که با وجود همه حرف‌های قبلی، او در کمپ نو به کار خود ادامه خواهد داد. لیورپول نیز به سراغ یک گزینه عجیب (آرته اسلات) رفت و حالا مشخص نیست که در فصل آینده چه در انتظار میراث کلوپ خواهد بود. بایرن هم که با مربیان مختلفی به بن بست خورده، در نهایت شاید دوباره کار را به خود توخل واگذار کند. این مسئله حداقل یک دلیل روشن دارد؛ اینکه هیچکدام از مربیانی که برای جایگزینی توماس توخل در نظر گرفته شده بودند، در حد این سرمربی آلمانی نیست.

توخل هدایت تیم‌های بزرگی مثل دورتموند، پاری سن ژرمن و چلسی را بر عهده داشته و بایرن چهارمین رختکن بزرگی است که او هدایتش را در دست داشته و پس از یک قهرمانی در فصل گذشته بوندسلیگا، امسال اسیر اوج گیری باورنکردنی بایرلورکوزن شده است. اما بعد از افت شدید بایرن پس از فیفادی ماه فروردین، حالا همه با درخشش لورکوزن کنار آمده‌اند و فضا برای مونیخ آرام‌تر شده است، به خصوص که آنها آرسنال را در لیگ قهرمانان حذف کرده‌اند و نمایشی درخشان مقابل رئال در نیمه نهایی به اجرا گذاشتند که شاید اعتمادبه‌نفس ناشی از آن منجر به صعودشان به فینال هم بشود.

این در حالی است که هواداران مونیخ در هفته‌های گذشته اقدام به جمع‌آوری امضا برای بقای توخل کرده و همین مسئله حال سرمربی غالبا ناسازگار بایرن را بهتر کرده و او حالا شوخ‌طبعانه‌تر و بانمک‌تر برابر خبرنگاران حاضر می‌شود. توخل در آخرین نشست مطبوعاتی به روشنی از احتمال تغيير عقیده‌اش برای ادامه همکاری با مونیخی‌ها گفته و البته پالس‌هایی که از اطراف باشگاه به گوش می‌رسد نیز حاکی از این است که این مربی آلمانی قرارداد خود را با بایرن تجدید خواهد کرد.

البته این ایده مخالفانی هم دارد؛ به عنوان مثال دیدی هامان، مدافع سابق بایرن و کارشناس اسکای که ژوزه مورینیو را بهترین گزینه برای مونیخی‌ها می‌داند. همچنین از مربیانی مثل راجر اشمیت (بنفیکا) نیز به عنوان یک گزینه بالقوه برای جايگزينی توخل یاد می‌شود، اما مورینیو با نام بزرگش و اشمیت با موفقیت‌های چند ساله نیز اعتباری پایین‌تر از سرمربی فعلی بایرن دارند که آرام آرام ایده‌هایش در مونیخ سر و شکل بهتری پیدا کرده و شاید جتل و هوای تازه رختکن، او و تیمش را به موفقیتی پیش‌بینی نشده و باورنکردنی برساند.

البته توخل یک مخالف بزرگ دیگر هم دارد؛ اولی هوینس که شاید برادرزاده‌اش، سباستین را گزینه مناسب‌تری برای هدایت تیم می‌داند. او اما بعد از مصاحبه نه چندان به موقعش علیه توخل در هفته گذشته کاملا بایکوت شده و خود را زیر سوال برده است. می‌شود گفت فعلا همه بادها بر بادبان توخل می‌وزد، مگر آنکه حذف در بازی برگشت نیمه نهایی مقابل رئال شرایط او را دوباره قرمز و منفی کند.